Straatoptreden van Beet! in Woerden

Na de kennismaking in Lommel moet ik eerlijk bekennen dat ik een klein beetje fan ben geworden van deze malle, maar oh zo inventieve act. BEET! zijn twee vissers die helemaal in het vissersjassen-geel zijn geschminkt, en met hun hengel vanaf een hoge steiger aan het vissen zijn in de menigte. Lange hengels werpen ze uit met daaraan een visje of een wormpje, zoals dat hoort. Toch is BEET! een beetje anders, want in plaats van te vissen naar spartelende visjes, hengelt BEET! naar kinderen onder op het plein. Hun aas bestaat namelijk uit wormpjes en visjes van snoepgoed…

Hoog op hun steiger zitten ze terwijl hun gele slippertjes bungelend aan hun voeten hangen. De hengel wordt voorzien van aas en uitgeworpen boven de hoofden van de wild happende kinderen. De monden gaan wijdopen terwijl de vissers het aas op en neer zwiepen boven de wijdopen gesperde monden. Drommen met kinderen verplaatsen zich over het plein jagend achter het uitgeworpen aas. Van links naar rechts en van voor naar achter gaat de hengel. Ook gaat het aas hoog boven de hoofden waarna de kinderen opspringen, om daarna laag boven de grond te bungelen en het kroost zich op handen en voeten over het plein gaat voortbewegen. Er zijn erbij die op hun rug gaan liggen om raak te kunnen happen…

Wanneer de mannen beet hebben, trekken ze het aas los en zwiept de top van hun hengel woest op en neer in de lucht. Het is een adembenemend schouwspel voor toeschouwers en een heerlijk tijdverdrijf voor de kinderen onder aan de steiger. De mimiek van de heren is natuurlijk uitmuntend en past perfect onder de gele vissershoedjes. Wat ook prettig is, is het feit dat de vissers goed in het oog houden wie er vals speelt en de handjes gebruikt. Een berisping volgt. Ook heeft iedereen gelijke kansen en wordt de hengel meer dan eens in de richting gestoken van degene die telkens pech heeft. Zo kreeg ook ik een stuk aas toegeworpen via het schepnetje aan de zijkant op de steiger. (zie Lommel) Tja, ik ben niet competitief en delf daardoor veelvuldig het onderspit in de happartij op het plein. Ik ren weliswaar mee heen en weer, maar vind het vooral leuk om te zien hoe anderen zich in allerlei bochten wringen op jacht naar het aas. Ik hap meestal mis… Eerlijk gezegd vind ik dat ook niet erg; ik kijk graag toe hoe het spel zich voor mij voltrekt, kan genieten van de mimiek van de spelers op de steiger.

Wanneer BEET! een pauze inlast schiet ik als een speer naar de steiger toe. Niet om te bedelen om een stukje aas, maar om te vragen of de visser wellicht op de foto wil gaan met me. Nou, dat kan… even later vist hij me van de grond en hang ik in de armen van de visser te bungelen voor de foto. Ook krijg ik de gele vissersmuts opgezet en poseren we voor de lens van pa. Helemaal geel ben ik, maar ik draag de kleur als fan.

Wanneer we huiswaarts tutteren leggen we aan bij de Rotonde, het restaurant voorbij Leerdam. Daar mag ik kiezen tussen La Place of de Mac, en dan is de keuze niet moeilijk. Terwijl we in de zon onze maaltijd genieten, stopt er een auto op de parkeerplaats recht voor ons. ‘Hey! Daar is onze grootste fan’, klinkt het. Even moet ik kijken wie ik voor me heb staan, ben ik verbaasd, maar dan ontwaar ik de gele letters van BEET! op de t-shirts van Stefaan en Ferry. Het zijn de afgeschminkte mannen van BEET!, die hier komen genieten van hun maaltijd. ‘Bij de Mc?’ vraag ik nog… ‘Natuurlijk! We eten gele fietjes en drinken gele Fanta!’ Ik moet lachen om mijn helden… lachen om een geslaagde dag in Woerden… En ja: we zijn nu ook officieel ‘Vrienden van het Straattheaterfestival Woerden’. Ook Woerden heeft dus BEET!

Groetjes, Stefanie